नारी वेदना र आशा
सपना र कल्पनामा सजाउँछे सारी ।
सबका खुसी पूरा गर्छे आफ्ना खुसी मारी
मनका पीडा लुकाएर मुस्कुराउँछे नारी ।
सधैँ बित्छ रात यसै आँसुले पिर धुँदै
सपनाको संसारमा खुसी खोज्न डुल्दै ।
पाइलैपिच्छे प्रश्नैप्रश्न तिखा तिरसरि
अघि बढ्न नसकेका पाइला कठैबरी ।
चुलोचौको, कार्यालय, घर बहु रूप
बयान गरी सकुँला के नारीका ती दुःख ।
कामैकामको बोझ भारी जस पाउने हैन
‘नारी’ जस्तो दुःखी शब्द सायद अर्को छैन ।
तर पनि हार्न हुन्न पाइला अघि सारौँ
‘जितपछि जितै आउँछ’ जुनी सार्थक पारौँ ।
कल्पना र यथार्थमा अन्तर भारी हुन्छ
गर्जने त्यो कालो बादल पनि धर्ती छुन्छ ।
जलेको यो भित्री मन जब दियो बन्छ
निराशाको कालो रात अनि दूर जान्छ ।
लेखकको सम्वन्धमा