पति : ऐया ! मरेँ गोडा दुख्यो थिचिदेऊ न साहिँली
पत्नी : मेरो नि त उस्तै भाछ मिचिदेऊ न पैलि
पति : पर्म नलाई कर्म हुन्न भैगो आस मारेँ डल्ली
पत्नी : हैन भने दश पैसाको खोल बुढो थैली
पति : तिमी जाने जागिरमा हाउस हस्बेन्ड बस्छु घरमा
पत्नी : तिमी किन बुझ्दैनौ बुढा मेरा मनको मर्म
पति : भोक लाग्यो कसले देला पकाएर भोजन ?
पत्नी : के गर्छौ र हन्तकाली बढाएर ओजन ?
पति : तिर्खा लग्यो अम्खोरामा देऊ न पानी सारेर
पत्नी : सारी खानु आफै नत्र बस्नु तिर्खा मारेर
पति : पानी पनि नदिने खान, हौली तिमी काकाकुल
पत्नी : कसले दिन्छ मलाईचाहिँ हुँदा आकुल ब्याकुल
पति : धोइदेऊ न एकजोर कमिज भएछ साह्रै मैला
पत्नी : अफिस जाने ड्रेसचाहिँ मेरो धोइदेऊ पैला
पति: घरै बस्ने बेरोजगारी भनी नहेप न साहिँली
पत्नी : किन फेर्छौ कुरा साहिँला जवाफ देऊ न पैली
पति : घरको धन्दा, भात, भान्सा लिपीपोती सारा
पत्नी : म सक्छु छिनमै तिमी लाउँछौ भरदिन सारा
पति : लिटो ख्वाउँछु बाबुलाई जाउलो बुबालाई
पत्नी : छिटो खाना पकाऊ प्यारा भोक लग्यो मलाई
पति : उठ्छु बिहान सखारैमा हुँदा पूर्व रातो
पत्नी : ओच्छ्यानमै ल्याइदेऊ है चिया तातो तातो
पति : प्रात उठी स्नान गरी घरकसिंगर गर
पत्नी : नारी भनी हेप्ने मलाई बस्दिनँ तिम्रो घर
पति : जागिरे बानी भएर तिमी अल्छी पो भाकी छ्यौ
पत्नी : दिनभर कामले थाकी आउँदा पाकेको खान पाऊँ
पति : म पनि अब खोज्दछु काम पढ्या छु आखिर
पत्नी : मालिकको खटन हाकिमको गनगन नखाऊ जागिर
पति : कुवाको ‘मण्डूक’ भएछु सधैँ बसेर घरमा
पत्नी : नजानी पौडी खेल्नलाई तिमी नपस नहरमा
पति : सकाई सारा घरको काम जागिरमा जाउँला
पत्नी : कमाई ल्याउँला दुबैले मिली रमाई खाउँला
लेखकको सम्वन्धमा