तिमी र म अनि म र तिमी त्यो साँझ भेट नभएको भए, तिम्रा कोमल हातहरूले मलाई स्पर्श नगरेको भए, सायद तिम्रो कुमारीत्वको शेष रहने थियो । थाहा छैन तिमीले के गुमायौं र मैले के पाएँ ?
तिमी यौवनको उन्मादले तातिएकी थियौ म पुरुषत्वको अहमताले मातिएको थिएँ क्षणिक सन्तुष्टिका लागि तिमीले कुमारीत्व बेच्यौ हामीले पुरुषत्व र कुमारीत्व साटासाट गर्यौँ थाहा छैन, तिमीले के गुमायौं र मैले के पाएँ के तत् क्षणलाई तिमी प्रेम भन्ठान्छ्यौ ? यदि प्रेम हुन्थ्यो भने चित्कार किन आयो ? चित्कार युक्त सन्तुष्टिमा प्रेम कसले पायो ? अब भन तिमीले के गुमायौं र मैले के पाएँ ?
तिमी यौवनलाई प्रेम भन्छ्यौ र कुमारीत्व सुम्पिन्छ्यौ हरदम म तिम्रै कुमारीत्वमा पुरुषत्व पोख्ने दाउमा रहन्छु अक्सर हामी प्रेमलाई जोवनसँग जोड्छौँ कतिपय यौवनले उन्माद भएका हामी नाता, सम्बन्ध र मर्यादा तोड्छौँ उन्मादमा प्रेम हुँदैन, प्रेममा उन्माद नहोस् प्रेम त निश्चल, निष्पाप र निस्कलङ्क हुनुपर्छ साँच्चै प्रेमी-प्रेमिका बन्ने भए बुद्ध बन्नुपर्छ ।
लेखकको सम्वन्धमा