सम्झन्छ ऊ आफूलाई कुहिरोभित्र हराएको काग गरिरहन्छ सङ्घर्ष निरन्तर जीवनको गोरेटो पत्ता लगाउनुछ उसले ।
औँशीको चकमन्न रातझैँ अँध्यारा दिनहरूमा एउटा निर्बलियो लाठीका सहारामा बाटो खोजिरहेको छ ऊ ।
थाहा छ– पुग्नु छ धेरै टाढा निरन्तर चलाइराख्नु छ पाइला पाइला ! यो दलदलमा भासिने पो हुन् कि ! समथर फाँटहरू कट्नु छ पहाडका विकट चुचुराहरू नाघ्नु छ सहयात्राको आशामा उसलाई विश्वास गरिहाल्ने वटुवा पाउनै कठिन भो स्वार्थले खर्लप्प निलेको यस संसारमा निरर्थक जिन्दगीको अर्थ खोज्दै छ ऊ अझै पनि अविराम गतिमा कर्तव्यका पाइला चाल्दै छ ऊ ।
लेखकको सम्वन्धमा