तिमी आख्यात बनिरहे !

चिन्तनमा चहारेर हृदयमा सङ्‌लिएर
बसे तिम्रा व्यवहारहरू
कैदी बनाएर प्रतIक्षाको थानाभित्र
आहारा दि[रह्यौ आशाहरू

अग्नि सल्कायौ भावनामा निस्किए
चिसा सुस्केराहरू
भिजे स्वपनील आँखाहरू तर
निस्केनन् बलिन्द्र धाराहरू

किनकि म कवि थिएँ
जन्मिए कविताहरू
म तिमीलाई युगौँ बचाइरहन चाहन्छु
एकै पटक रचिएको सम्बन्ध रचाइरहन चाहन्छु

यसै रहोस् म र मेरो तर
तिमी समेटिएको हरफ आख्यात बनोस्
स्मृति कुँदेर मूर्ति बनाइरहँदा साधना
साक्षात् बनोस्

पूर्णविराम पनि योजक बन्ने छ
मैले सिर्जेको कविता पनि सर्जक बन्ने छ

म मुस्कुराएर भर्ने छु
पाठक मुस्कुराएर पिउने छन्
एक पलका लागि न सही
कतै तिमी कतै म बनेर जिउने छन्