मेरा ‘बा’ लाई
किन मृत्युदण्ड ?
हामीलाई किन मृत्युदण्ड ?
हे मनुवा हो,
तिमी त संसारका
सर्वश्रेष्ठ प्राणी रे
भगवान्का तिमी
उत्कृष्ट रचना रे
दुख, सुःख, कष्ट,
पीडा सबथोक बोध गर्न सक्ने
सबैलाई माया र ममता दिने
बोल्न सक्ने,
चल्न सक्ने,
हिँड्न सक्ने
सोच, विचार गर्न सक्ने
सही र गलत
पाप र धर्म
छुट्याउन सक्ने
को होला र तिम्लाई चुनौती दिने ?
ठुला ठुला
बाघ, भालु, हाती, गैडालाई
त
सदाएर तिमी
आफ्नो बसमा पार्न सक्छौ
उनकै पिठ्युँमा बसेर
वनबिहार, जलबिहार
गर्न सक्छौ
तर अफसोच !
किन तिमी यति बिघ्न
कृतघ्न हाम्रा लागि ?
के बिगारेका थियौँ र हामीले,
तिम्रो अनि तिम्रा परिवारको ?
परारका साल जिजुबा र हजुरबा
पोहोर दसैंमा ‘बा’
अस्ति भर्खर साउने सङ्क्रान्तिमा
सानाबा र काका
अनि अहिले
पालो मेरो आए जस्तो छ
किन अनाहकमा
दिन्छौ मृत्युदण्ड ?
कुन कसुरमा हो
यस्तो कठोर सजाय पाउने हामीले ?
तिम्रो दुनियामा
मान्छेले मान्छे मार्दा त
मृत्युदण्ड हुँदैन भने
किन मनुज तिमी
यस्तो फैसला गर्छौ ?
एक पटक सोचिहेर त
त्यो दसैंको नयाँ लुगा लाएर
पिङ्गमा खेलिरहेको तिम्रो छोरो
अनि फेरि सम्झ त
वर्ष पनि नपुगेकी
कोक्रामा मस्त सुतेकी छोरी
के तिमी तिनलाई दिन सक्छौ
तिम्रा अबोध र निर्जीव
भगवान् रुपी पत्थरका सामु
च्वाट्ट पारी बलि ?
यदि छैन त्यति हिम्मत भने
किन रेट्छौ त गला हाम्रो ?
के तिमीलाई माया लाग्दैन हाम्रो ?
आफ्नो जुठो खुवाएर
दानापानी, घास, पात दिएर
छोराछोरीसरह हुर्काएर
कसरी सक्छौ हाम्रो गर्धन चुडाउँन ?
के तिम्रो मन दुख्दैन ?
कसरी सक्छौ
हाम्रो मुटु कलेजो चपाचप चपाउन ?
के तिमीलाई हाम्रो माया लाग्दैन,
के हामीबिना तिम्रो चाड आउँदैन ?
लेखकको सम्वन्धमा